KANT’S CRITIQUE OF POLITICAL REASON

Although considerations regarding the political sphere do not occupy much space within Immanuel Kant’s system, the influence of his concepts on our contemporary critical thinking is enormous. The coherence of Kant’s political concept also remains a problem, where the highest good to be achieved by humanity is eternal peace, within the entirety of critical philosophy. In this article, I attempt to show that such a connection exists, and the vision of political order can be interpreted as the highest form of realization of rationality, whose source is reason. The realization of such a goal can only be thought of hypothetically, but most surprisingly, it is conditioned on the assumption of the existence of God as the creator of a universal community of people of good will.<br />Choć rozważania dotyczące sfery polityki nie zajmują w ramach systemu Immanuela Kanta zbyt wiele miejsca, to odziaływanie jego koncepcji na nasze współczesne polityczne myślenie jest ogromne. Problemem pozostaje też spójność Kantowskiej koncepcji politycznej, w której najwyższym dobrem do zrealizowania przez ludzkość jest wieczny pokój, z całością jego filozofii krytycznej. W tym artykule próbuję pokazać, że taki związek istnieje, a wizja ładu politycznego może być interpretowana jako najwyższa forma urzeczywistnienia racjonalności, której źródłem jest rozum. Realizacja takiego celu daje się pomyśleć tylko hipotetycznie, ale co najbardziej zaskakujące, warunkowana jest przyjęciem założenia o istnieniu Boga jako twórcy ogólnoludzkiej wspólnoty ludzi dobrej woli.